Τον Νοέμβρη του 1973 η νεολαία της Ελλάδας δεν εξεγέρθηκε απλά εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών. Ήταν από τις λίγες φορές που οι άνθρωποι διεκδίκησαν όχι αυτά που τους άνηκαν και τους στερούσαν αλλά αυτά τα όποια έπρεπε να ανήκουν και στο μέλλον τους. Ήταν η πρώτη φορά που τα αιτήματα είχαν προοπτική μέλλοντος και αυτό μόνο μπορούσαν να το καταφέρουν.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Αναπόφευκτα θα υπάρξει σύγκριση μεταξύ των νέων του Νοέμβρη του 73 και της σημερινής νεολαίας. Ίσως να είναι άδικο. Ίσως οι συνθήκες να είναι διαφορετικές. Υπάρχει όμως μια σταθερά ότι τίποτε δεν χαρίζεται. Τα πάντα κατακτώνται.
Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερια ίσως να είναι κλισέ να πούμε ότι είναι επίκαιρο. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Δεν κρύβεται ούτε στην καθημερινότητα των νέων, ούτε στις διεκδικήσεις τους . Ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας , το σύγχρονο δημιουργικό και πολύπλευρο σχολειό, η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες είναι διεκδικήσεις της σημερινής νεολαίας που αφορούν το μέλλον. Περισσότερο ο ελεύθερος χρόνος, η ελευθερία επιλογών ,η στήριξη των νέων σε κάθε τους βήμα δεν είναι απλά διεκδικήσεις της νέας γενιάς για το σήμερα, είναι προτεραιότητες των νέων για το δικό τους μέλλον. Σήμερα στα παλιά αιτήματα προστίθενται κάθε μέρα και καινούργια αιτήματα που αφορούν το περιβάλλον, τα δικαίωμα στην εργασία . Το δικαίωμα σε κάθε μορφή πολιτισμικής και κοινωνικής ανάπτυξης και πάλι όμως υπάρχει μια σταθερά, η σταθερά του δυναμικού αγώνα.
Το Νοέμβρη του 1973 η ελληνική κοινωνία αμφισβητούσε την ωριμότητα των νέων. Τότε τους θεωρούσε το λιγότερο ονειροπόλους και επικινδύνους. Το Νοέμβρη του 73 οι νέοι τους διέψευσαν, διεκδικήσαν ότι η ελληνική κοινωνία φοβόταν να διεκδικήσει, πέτυχαν την πρώτη νίκη της δημοκρατίας ,πέτυχαν να αντιληφθεί η ίδια η κλειστή φοβισμένη κοινωνία ακόμα και οι ηγέτες της χούντας ότι, ότι και να κάνουν το μέλλον τους ανήκει και δεν θα τους το στερούσε κάνεις.
Και η σημερινή κοινωνία όπως η κοινωνία κάθε εποχής αμφισβητεί όχι μόνο την ωριμότητα της νεολαίας αλλά και τα κίνητρα της. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι παιδιά 17,18,20,22 θέλουν να διαμορφώσουν το μέλλον το δικό τους μέλλον με τους καλύτερους όρους. Δυστυχώς η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν μπορεί ούτε καν να αντικρύσει ξύπνιους και ζωντανούς ανθρώπους, η προτροπή τους είναι πέσε κοιμήσου και εσύ σαν και έμενα. Όμως το ποτάμι ποτέ δεν γυρνά πίσω, όπως τον Νοέμβριο του 1973 (φυσικά με άλλες συνθήκες) έτσι και σήμερα οι διεκδικήσεις των νέων θα γίνουν πραγματικότητα γιατί το νέο πάντα νικά το παλιό και φθαρμένο. Οι διεκδικήσεις της νέας γενιάς για ένα καλύτερο μέλλον είναι το στοίχημα που θα κερδηθεί γιατί οι διεκδικήσεις είναι δίκαιες και όταν είναι δίκαιο επαναστατείς.
By Emmeleia